استاد فضل‌احمد ذکریا (نینواز)

استاد فضل‌احمد ذکریا (نینواز) زاده سال ١٣١٢ در منطقه یکه‌توت کابل میباشد. پدرش فیض محمد کابلی
وزیر معارف و خارجه و از جمله سیاستمداران و نویسندگان حکومت شاهی بود که شعر هم می‌سرایید.
نینواز از بزرگترین، بهترین و محبوب ترین هنرمندان افغانستان محسوب میشود، او هنرمند بی بدیل و خسته ناپذیر افغانستان بود.
نینواز موسیقیدان بزرگ، تصنیف ساز، آوازخوان،نغمه ساز و هنرمندی بود که جمله هنرمندان افغانستان از او ذکر ها دارند.
نینواز کمپوزهای ماندگاری برای هنرمندان مشهور افغانستان مثل احمد ظاهر، ساربان، مهوش، حسیب دلنواز و دیگران ساخته که تا حال پرشنونده ‌ترین آهنگهای افغانی می‌باشند. می‌توان گفت که شهرت جهانی این هنرمندان مدیون استعداد بی‌نظیر نینواز است.

“من نینوازم شبهای هجران نی می‌نوازم” ، “خورشید من کجایی، سرد است خانهٔ من”، “شد ابر پاره‌پاره، چشمک بزن ستاره”، “ستا د سترگو بلا واخلم” و “شیرین عمر چه تیریژی” از کمپوزهای ساخته استاد نینواز می‌باشند.
نینواز کسی است که بلبل خوشخوان و مست غزل خوان افغانستان احمد ظاهر را رشد داده و احمد ظاهر به او از دل و جان احترام داشت.
در سوانح نینواز خوانده ام که پول هنگفت را به غربا، بینوایان و منلگ ها بنام خدا صدقه میداد و از آنها دعای خیر میخواست. این خود گویاست که استاد نینواز مردی بسیار مهربان بود و بقول فیلسوف برجسته جهان حکیم ارد بزرگ : «ماندگارترین نوا، آهنگ مهربانی است».  و همین است که نام  استاد نینواز همچنان می درخشد.
نینواز نام مشهوریست که جامعهء افغانستان مخصوصا منورین و هنرمندان منامش فخر و مباهات دارند.

” نینواز بعد از ختم تحصیل در دانشکده حقوق دانشگاه کابل، به حیث کارمند در وزارت امور خارجه ایفای وظیفه می‌کرد. نینواز بعدا در سال 1353 رسما در وزارت اطلاعات و کلتور استخدام گردید.
از مرحوم نینواز یک دختر بنام سحر بجا مانده که با خوانندهٔ جوان احسان امان ازدواج نموده است و یک پسر بنام حارث، که در آمریکا بسر می‌برند.